Το σχολείο αποτελεί μετά την οικογένεια το φυσικό χώρο γνωστικής και ψυχοσυναισθηματικής εξέλιξης του παιδιού. Θα μπορούσε κανείς να το περιγράψει ως ένα σύστημα που τα μέρη του, εκπαιδευτικοί-μαθητές-γονείς συνδέονται στενά σε μια σχέση εμπιστοσύνης, αλληλοστήριξης και αμοιβαίας αρωγής. Μόνο έτσι μπορεί να υποστηρίξει το βασικό του στόχο που δεν είναι άλλος από ένα υγιές, χαρούμενο και αυτόνομο παιδί.
Ο εκπαιδευτικός εξελίσσεται κι εκείνος γνωστικά και συναισθηματικά μέσα από την παιδαγωγική διαδικασία ενώ ο γονέας διακατέχεται από ένα αίσθημα ασφάλειας για το ρόλο του και το παιδί του.
Μαθητές
Το παιδί μπαίνοντας μέσα στο σχολικό περιβάλλον αρχίζει να εξελλίσσει τη σχέση με τον ευατό του. Μέσα σε όλη τη σχολική του διαδρομή θα καταφέρει να κοινωνικοποιηθεί, να οριοθετηθεί, να δομήσει το ‘Εγώ’ του, να αποκτήσει την ταυτότητά του, να οργανώσει τη σεξουαλικότητά του, να συσχετισθεί με τους ‘σημαντικούς άλλους’, να κάνει τις ταυτίσεις του, να μορφωθεί, να ωριμάσει για να μπορέσει να ενηλικιωθεί.
Εκπαιδευτικοί
Ο νηπιαγωγός, ο δάσκαλος και ο καθηγητής φέρουν στο ρόλο τους όλες τις συνειδητές και ασυνείδητες προσδοκίες των γονιών, των μαθητών αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου. Πολλές φορές, μάλιστα οι ρόλοι που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στον ίδιο, την οποία εισπράττουν και τα παιδιά, με αποτέλεσμα η επικοινωνία γίνεται δύσκολη μέσα στο σχολικό σύστημα.
Σχολικοί Σύμβουλοι
Ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου για την εκπαίδευση -πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια- είναι εξαιρετικά ιδιαίτερος και πολυσύνθετος. Ο σύμβουλος καλείται να καλύψει και να ΄πληρώσει΄ πολλές εκπαιδευτικές ανάγκες που είναι ανομοιογενείς και εξατομικευμένες (διάγνωση, διαφοροδιάγνωση, συμβουλευτική, παραπομπή, στήριξη και κυρίως πρόληψη και ενημέρωση). Συνεπώς οι ρόλοι μας είναι συγγενικοί και τα πεδία δράσης μας όμορα.
